در زمينه مقامات، حرف زده شد. نه من، نه شما، ملاکي براي تشخيص عارف هاي واصل نداريم. حکايت بلعم باعوراي قرآن که به اسم اعظم هم آگاه بود را بخوانيد. اين در اوايل مباحث اعتقادي مطرح ميشود که مقامات، ملاک حق نيست.
در زمينه سروش، نميدونم خوندين هر دو نامه و پاسخ رو يا نه. پاسخ دوم آقاي سبحاني، در بخش اول خيلي خوب، در بخش دوم خيلي پرت و نامربوط و اطلاعات علمي شون مال قبل از انقلاب بود. جواب سروش، در قسمت اول که بررسي کرده بود که علت فرار مردم از دين، امثال سروشه، يا امثال علماي قم خيلي عالي بود و صد البته ادامه بحثش هم جاي تأمل داشت، هرچند من استدلال هايي دارم که بهشون ايراد وارد ميکرد. اصلا اطلاق "بحث عوض کردن" و "فحاشي" خيلي بي انصافيست.
در زمينه مطرح شدن عزيزاني مثل شهيد مطهري و شهيد دکتر شريعتي، علت، باز بودن محيط بحث، از طرف صاحب فکران بود. به اين فکر کنين که همين الان آيا اون دبير حزب توده، ميتونه تو جامعه کتاب چاپ کنه؟ حرف ما هم همينه: انقلاب اونچه که بايد ميشد، نشد. به جاي مفهوم گرايي، فرد گرايي متأسفانه وارد شد.
يا علي