واقعیت این است که همه ما در انتظار یک جامعه بدون انتخابات به سر می‌بریم.

شاید تعجب بکنید. شاید ناراحت بشوید. شاید عصبانی بشوید و بگوئید این استبداد است. شاید محال بدانید و شاید‌های دیگر که بعضی از آن‌ها در پاسخ به خبرنگار یکی از بخش‌های خبری شبکه یک سیما در مورد شهر بدون انتخابات، مردم گفتند. بله، دیروز قسمتی از اخبار یکی از بخش‌ها در راستای فضا سازی برای انتخابات مهم مجلس هشتم برنامه‌ای داشت به نام شهر بدون انتخابات. و از مردم دراین مورد سوال کردند. با خود گفتم اگر از من این سوال را بکنند چه بگویم؟ و با خود گفتم: این آروزی من است!

واقعیت این است که انتخابات ناشی از معلوم نبودن حق است که باید به حق‏دار برسد. به راستی چند درصد از انتخابات در جهان واقعی است؟ چند درصد تحت تاثیر فریب و نیرنگ بازی صاحبان قدرت و ثروت قرار نمی‌گیرد؟ اصلاً اگر همه شرایط هم هماهنگ باشد چند درصد از انسا‌ن‌های صالح خود را نامزد کار و فعالیت می‌کنند؟ چند درصد مردم به حقیقت پی خواهند برد؟ چرا قرآن اکثر مردم را با «اکثرهم لایعقلون» خطاب می‌کند و چندین خطاب اینگونه دیگر؟ در کجای سیره ائمه دین ما حق انتخاب برای مردم پس از پذیرش حق بوده؟ پیامبر یا امیرالمؤمنین علیهما صلوات الله؟ بهتر و آگاه‌تر از مردم ایران سراغ دارید؟ اشتباه در انتخاب بنی‌صدر، مجلس ششم و دو دوره انتخابات ریاست جمهوری هفتم و هشتم چگونه قابل جبران است؟

واقعیت این است که همه قدرت‌ها و امکانات سه قوه و هر آنچه هست، از آن ولی فقیه است. و این ولی فقیه است که اختیارات خود را به اینها تفویض نموده. و در قانون اساسی که در اصل بر اساس نظر ولی فقیه بنیان نهاده شده این اختیارات تفویض شده و مردم خود مسئولینشان و مسئولین این سه قوه را اختیار می‌کنند و صد البته در نهایت کسانی که حداقل در ابتدا در ضدیت کامل با اصول نباشند. ولی در استمرار... . این مقتضیات زمان است که انتخابات برای مسئولین را بر گرده مردم ناتوان از تمیز واقعی حق قرار داده.

واقعیت این است که همه منتظر مهدی موعود و نجات بخش عدالت هستیم. و آیا دیگر حق مخفی خواهد بود تا مردم بتوانند انتخابی داشته باشند. آیا اصلاً انتخاب مردم اصالتی دارد؟ هنگامی که مردم حق را طلب کنند و بپذیرند، زمانی که حق حکمران خواهد بود، دیگر آیا مردم توانایی اداره خود را خواهند داشت؟ اگر چنین بود که دیگر دین معنایی نداشت. اگر مردم توانایی اداره خود را داشتند و به همه امور خود آگاه بودند. پیامبر و امامی معنایی نداشت. از چه می‌ترسید؟ بگوئید همه در انتظار جامعه‌ای حق محور هستیم، جامعه‌ای که دغدغه فریب مردم، از بین بردن رقیب در انتخابات و نابود کردن هر آنچه هست برای به قدرت رسیدن وجود ندارد...