سال 72 که شنیدیم سیدمرتضی‌ آوینی شهید شده، تو را نمی‌شناختیم. اصلاً خیلی‌ها بودند که تو را نمی شناختند. اگر هنر می‌کردیم تو را با روایت فتح به خاطر می‌آوردیم. مجموعه‌ای که عشقمان شده بود و همه حال و صفا کردنمان با تلویزیون در آن خلاصه می‌شد. اما وقتی پیام آقا را و وقتی خود آقا را میان تشییع کنندگان پیکر پاکت دیدیم... . سید شهیدان اهل قلم، اسمی که همه بهت زده شنیدیم. چقدر بزرگ بودی که آقا برای تو سنگ تمام گذاشت و اینچنین خطابت کرد. و چقدر ما کوچک بودیم و هستیم که نمی‌شناختیم و نشناختیمت. بگذار قسمتی از سخنان نائب امام زمان روحی فداه درباره تو را بازبگویم:« خداوند ان شاالله این شهید را با پیغمبر محشور کند. من حقیقتا نمی دانم چطور می شود انسان احساساتش را در یک چنین مواقعی بیان و تعبیر کند؟ چون در دل انسان یک جور احساس نیست. در حادثه ی شهادتی مثل شهادت این شهید عزیز چندین احساس با هم هست. یکی احساس غم و تاسف است از نداشتن کسی مثل سید مرتضی آوینی» وقتی شروع کردم به شناخت، وقتی کتاب‌هایت را خواندم، احساسی به من دست داد که جز خودت آنرا نمی‌فهمی. آری، زمانی که بسیجی جماعت را به خشکه مقدسی و تحجر و بدون عقل و اندیشه بودن متهم می‌کردند ناگهان در میان مردم عامی گلی شکوفا شد که سرلوحه و پرچم فرهنگ در بسیج شد برای ما عوام. هرچند در سوره، گروه جهاد تلویزیون و ... اهل هنر کمابیش شناخته شده بودی اما... . چقدر از این «اما»ها دارم تا برایت بگویم. فقط دوست دارم حالا که نیستی و حالا که روحت را جاری در دل‌های عاشق می‌بینم، حالا که می‌بینم آقا برایت می‌نویسد: «یادت غالباً با من است» بگویم: آقا سید خیلی مخلصیم.

پینوشتـ.............................................................................
با اینکه نمی‌خواستم این پست را سیاسی بکنم اما یکی از خوانندگان پیام گذاشته بود که بدجوری به توکلی زدی(!). باید بگویم اولاً شاید آدم باادبی نباشم ولی احترام خاصی برای استاد توکلی قائلم. ولی این سایت الف با مطالب انتقادی و بعضاً خلاف واقع که مشخص هم شده، تبدیل گشته به مأمنی برای مخالفان دولت. اگر باور ندارید فقط کافیه نگاهی به قسمت مشارکت در بحث خبر‌ها بیندازید تا ببینید چه پیام‌هایی گذاشته می‌شود و در قسمت موافق و مخالف چه امتیازهایی داده می‌شود. محض نمونه