یکی از کارهای جالبی که به نظر می‌رسد دوباره صدا و سیمای ما از روی بقیه شبکه‌های تلویزیونی کپی کرده، همین مستند سیره عملی امام روح الله است. و به نظرم نمونه‌ی اصلی‌اش هم همان مجموعه نفیس روح الله کار بچه‌های المنار باشد. در هر صورت و با همه آرم‌های بزرگ و بی‌سلیقه‌گی‌ها و نوشته‌های ضمخت که تفریباً نصف تصویر را به شما نشان می‌دهد،(گویا که صدا و سیما بدجور واهمه دارد که کارش را بدزند و دیگران با آرم خود منتشر بکنند. حالا اگر شما این کارها را در مجموعه روح الله با همه قوتش دیدید...) کار قابل توجهی از آب درآمده. بعضاً تصاویری را بکار برده‌اند که تاحالا خیلی‌ها ندیده و نمی‌دانستند. چند تا نکته خیلی جالب تا دیشب که این مجموعه را کما بیش می‌دیدم به ذهنم رسید که گفتم شاید نوشتنش بد نباشد. اگر شما هم نظری دارید بگوئید اضافه بشود:

یکی اینکه ما همیشه بعد از شهادت استاد مطهری دنبال مثلش می‌گشتیم. نهایت هم به فرموده آقا استاد مصباح را قبول داشتیم اما یک چیز را نمی‌دانستیم. در فیلمی که در مستند بود، امام از آقا به عنوان یک جانشین خوب برای شهید مطهری نام می‌برند.

در همین قسمت استفاده از لفظ «آسید علی آقا» خیلی جالب بود که تلویزیون هم نامردی نکرد و عینش را زیر نویس کرد. از اون موقع هم شد تیکه ما. اوج صمیمیت و اعتماد امام به ایشان...

دیگر اینکه از درگیری‌های دار و دسته بی‌صدر و حزب‌اللهی ها مردم زیاد شنیده بودند اما تاحالا این قسمت که فقط خاطره‌اش تعریف می‌شود و یا توسط امام گفته می‌شد را ندیده بودند: مرگ بر بهشتی! شاید شوکی بود برای نشان دادن اوج مظلومیت.

نکته دیگر مناظره و میزگردی بود که در آن شهید بهشتی را نشان می‌داد و در طرف دیگر دبیر حزب توده. خیلی جالب بوده که فضای باز آن زمان با آن همه مشکلات کشور را نشان می‌دهند که خائنین به مردم یک طرف هستند و یکی از مسئولین به صراحت آنها را بی‌حیثیت می‌کند. واقعاً کجا بودند و هستند مدعیان نبود آزادی؟

و دیگر اینکه همیشه برای جوان‌ها از جبهه‌ها گفته می‌شد و یا در یادواره‌ها از شهدا و زمان جنگ گفته می‌شود اما در مستند آنجائی که به وظیفه بی‌نهایت دشوار امام برای نگهداری سه طرف از مشکلات کشور یعنی: جنگ، اختلافات داخلی مسئولین!!! و تحریم‌ها و دشمنی‌ها بین‌الملل و مشکلات اقتصادی ناشی از آن؛ اشاره می‌شود بسیاری از جنبه‌های ناشناخته جنگ و امام پدیدار می‏شود. از طرفی اختلاف مسئولین که گویا آقای توکلی از همان زمان علاقه به ساز مخالف داشتند تا فرماندهی جنگ. رزمنده‌هایی که همزمان از جان و ناموس میلیون‌ها ایرانی مخلصانه دفاع می‌کردند، نباید با شنیدن اوضاع اختلاف برانگیز داخلی ناامید و دلسرد می‌شدند. و اینکه عده‌ای نماینده همیشه علاقه داشتند که ساز مخالف بزنند و سنگ جلوی پای دولت خدمتگزار بیاندازند که نمونه‌اش مخالفت با آقای میرحسین موسوی در آن زمان بود.

نکته‌ی بعدی اینکه تنها دو سیدی که دست نائب امام زمان را در هنگام گرفتن حکم ریاست جمهوری نبوسیدند در طول انقلاب، بنی‌صدر و خاتمی هستند.

البته اگر دقت باشید نکته‌ی مهمی که در این زمان می‌شود برداشت کرد برخی شباهت‌های آن دوره زمانی و اکنون است که نیاز به تفصیل زیادی دارد، اما تفکر پیرامونش جالب به نظر می‌رسد.

پینوشتـ...............................................................................
1.سعی می‌کنم از امروز هر روز فقط مطلبی پیرامون امام داشته باشم. اگر نکته‌ی جالبی‌هم در قسمت‌های بعدی این مجموعه دیدم اضافه می‌کنم. پس اگر خواستید دنبال کنید.

2. دیشب در برنامه محرمانه خاطره‌ای آقای آقامحمدی از قول آیت الله خزعلی از قول آیت الله بهاء الدینی مطلبی را گفتند که البته برای من تازه‌گی نداشت اما اشاره به آن خالی از لطف نیست و آن هم این بود که: بعد از ائمه معصومین، حضرت امام بالاترین مقام را دارند و مؤیدش هم موفقیت ایشان در برپا کردن حق است...