اینکه وقتی به چیزی علاقه نداشته باشید راحت‌تر می‌توانید برضد آن نظر بدهید، حقیقتی است که حداقل در بین عامه جامعه رواج دارد.

در کودکی و نوجوانی کمابیش فوتبال بازی می‌کردم و حتی یادم می‌آید که دوره‌ای در بین دوستان آقای گل بودم! اما علقه‌های میان دوستان برای حمایت از یک تیم را نداشتم. البته فکر می‌کنم این ناشی از نوع تفکری که در خانواده بود ناشی می‌شد. تفکری که برای هرکاری نتیجه و روش عاقلانه‌ای را طلب می‌کرد. کاری که حداقل منجر به منفعت دنیائی باشد. از همان ابتدا نه باخت تیم پیروزی ناراحتم می‌کرد و نه سقوط استقلال. و برایم این سوال هنوز هم هست که که چه منفعتی در پس این حمایت‌هاست. البته سعی کردم یکطرفه هم به قاضی نروم و دید تفریحانه به نگاه کردن فوتبال را دنبال بکنم. تا آنجا که یادم می‌آید حداقل بازی‌های تیم ملی در جام جهانی را کما بیش دنبال می‌کردم. البته شاید برخی بگویند که هنر نکردی و اینکه نشد نگاه سرگرم کننده، این هم از عرق ملی هر کسی هست! ولی به هر حال نگاه من این است که سرگرمی هم باید برایم مفید باشد وقتی قرار است با نگاه کردن به فوتبال اعصابم خردتر بشود، یا ناسزائی بگویم (خدای نکرده) رها می‌کنم. نه تنها تفریحی نیست، بلکه هیچ سودی هم برایم ندارد. وقتی نگاه می‌کردم کنار دکه روزنامه فروشی چطور یک جوان که همسن و سال‌هایش در حال کشف جنبه‌های دیگری از انرژی اتمی و یا نانو هستند سر اینکه در یک صحنه‌ای که فیلمبرداری شده، آیا داور به نفع گرفته یا نه و یا اینکه رکیک ترین ناسزاها را نثار خانواده محترم دوستش می‌کند، یا عصبانی می‌شود وقتی تیم مورد علاقه‌اش می‌بازد، خیلی ناراحت می‌شدم و با خودم می‌گفتم مگر چقدر به تو پول می‌دهند که چنین به خروش می‌آئی؟ چه به علم تو افزوده می‌شود؟ چه تسکینی برای روح توست؟ اگر هم با بردن تیمت خوشحال بشوی ممکن است به راحتی با باختش دوبرابر ضربه بخوری، مضافاً بر اینکه آیا وسیله دیگری برای رسیدن به آرامش بیشتر نیست؟ کاپتان تیم اگر تو را هم ببیند سلام هم به تو نمی‌کند و یا سرش را از ماشین چند ده میلیونی بیرون بیاورد و نگاهت بکند. حال در ایام امتحانات باز شاهد هستیم در حال برگزاری جام ملت‌های اروپا چه روحیاتی عوض می‌شود و چه صحبت‌هایی رد و بدل می‌شود و چه... . البته نمی‌گویم که مفاتیح الجنان دست بگیرند، اما آیا مثلا پرداختن به بازی فوتبال بهتر نیست؟ حتی فیلم سینمائی مضخرف هم یک نکته‌ای دارد، اما نگاه به فوتبال چه؟ نگاه منفعت طلبانه در همه امور ما مثبت، اما در تفریحات و روان ما نه؟ سخن بسیار است...
خب شما بگوئید...