مقدمه: بسازید خودتان را، کشورتان ساخته می‌شود...

چون خودمان وجهه‌ای پیش بقیه داریم و در میان جمعی هستیم که کمی ما را به خوبی می‌شناسند، دیگر غیبت نمی‌کنیم و یا حداقل تمام تلاشمان را می‌کنیم که یادمان باشد اگر غیبت کردند، رنگ چهره تغییر بدهیم و امر به معروف بکنیم...

چون به اسم بچه مذهبی ما را می‌شناسند، دیگر نمی‌شود نماز اول وقت را ترک کرد؟ خصوصاً اگر در منظر عموم باشد. نه تنها تمام همت‌مان را صرف رسیدن به نماز جماعت اول وقت می‌کنیم، بلکه بقیه را هم تشویق می‌کنیم؟

چون وجهه مذهبی داریم، دیگران را امر به معروف می‌کنیم که به ناموس دیگران نگاه نکن، و چون خودمان نمی‌توانیم آن کار را بکنیم و برایمان زشت است و ناراحت هستیم که نمی‌توانیم و او می‌تواند امر به معروف می‌کنیم؟

چون ما را به اسم بچه حزب اللهی می‌شناسند مثلاً ریش می‌گذاریم و یا حجابمان را کامل حفظ می‌کنیم؟ اگر روزی در جمع دیگری بودیم که از زندگی ما چیزی نمی‌دانستند، ممکن نبود که فکر بکنیم که بر خلاف ظاهر هم اکنونمان را اعمال بکنیم، نه اینکه اعمال بکنیم، فکر بکنیم که آنگونه باشیم، فکری که هم اکنون آنرا زشت می‌دانیم...

چون در جرگه کسانی قرار گرفتیم که از یک طیف فکری و یا شخص خاص حمایت می‌کنیم، نباید از نقاط ضعف خودمان را بپذیریم؟

شیطان هیچ تسلطی بر ما ندارد. این یک حقیقت دینی است. او فقط ما را در برابر گناهان کوچک آسوده می‌کند. تعجیل برای کار خیر را و تاخیر برای کار شر را در وجودمان عادی جلوه می‌کند و می‌شود آنچه نباید بشود...