اینکه حضرت آقا هر سال را به نامی می‌خوانند و آن موضوع را برجسته می‌کنند، شاید دیگه برای ما عادی شده باشد. الیته هر سال ایشان ملت را به موضوعی خاص متوجه می‌کردند اما این‌ها در زمان حکومت دوم خردادی‌ها بیشتر نمایان شد. به هرحال این عادی شدن گویا امسال از مردم به مسئولین و اهل نظر و سیاسیت هم رسوخ کرده. وقتی فکر می‌کنم امسال را سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی نامیده‌اند و چقدر گام برداشته‌ایم، به نتایج خوبی نمی‌رسم. البته از حق نباید گذشت که بعضی اتفاقات افتاده و گام‌هایی برداشته شده. مثل ارتباط با اهل سنت که نتیجه آن عوض  شدن یکی از علمای بزرگ اهل سنت یعنی همان ضرغاوی نسبت به شیعیان به خصوص ایران و حمایت از ایران در برابر حلمه به ایران  بود. یا مثلاً سفر رئیس جمهور به آمریکا و ماجرای دانشگاه کلمبیا که با اتفاق نظر اهل خرد و انصاف مواجه شد (البته بدیهی است که خاتمی – مصافحه کننده با دختران ایتالیائی – ابطحی و مشارکتی‌ها مثل همیشه از این جرگه بدور هستند) . به هر حال آنچه گذشت، گذشته است و ما آینده را در پیش رو داریم، مجلس هشتم. شاید مهمترین مصداق اتحاد ملی در همین جریان باشد. هر چند اتحاد ملی همانطور که از اسم پیداست، در بین همه آحاد ملت و سیاسیون باید جریان داشته باشد اما می‌بینیم که گاهی باید یک پله پائیین‌تر بیائیم و حداقل توقع در بین نیروهای ارزشی برای اتحاد داشته باشیم. آفتی که به شدن رواج آن در بین این نیروها شاهد هستیم، قبول داشتن خود و قبول نداشتن دیگران است. موردی که همیشه مسلمانان از آن ضربه خورده‌اند یعنی خودپسندی. اگر کسی به موردی از کارهای ما انتقاد داشت آیا باید به طور کل او را بایکوت کرد؟ چرا زمانی که اصولگرایان دم از وحدت رویه در انتخابات مجلس می‌زنند از وحدت 95درصدی می‌زنند؟ (آن هم به لطایف الحیلی) ارگ خودمان را ارزشی، اصولگرا یا به هر اسم دیگر می‌خوانیم باید پیرو کلام رهبری باشد، اگر عرضه برقراری اتحاد ملی (البته با کمال تاسف) به طور کلی را خیلی نداریم حداقل در بین نیروهای ارزشی که غالب هستند اتحادی را ایجاد بکنیم، تا بتوانیم برای اتحاد ملی و در کنارش انسجام اسلامی تلاش بکنیم. مثلاً به عنوان یک مثال کم ارزش چرا وقتی صحبت از ریاست مجلس لاریجانی سخن به میان آمد عده‌ای برنتافتند و چون استعفا داده‌ است او را بایکوت کردند؟ هرچند به خاطر شایعاتی که پیش آمد دفاع‌هایی داشتند. به هر حال سعی کنیم با همه اختلاف نظرهایی که داریم برای اتحاد میان اصولگرایان بیش از پیش تلاش کنیم تا آزمونی باشد برای انجام اتحاد واقعی.

----------------------------------------------------------
البته قابل ذکر است این اتحاد باید فرد به فرد ما بدور هیاهوی سیاسی به دنبال آن باشیم. شاید در نگاه واقعی باید گفت که اولاً‌و بالذات اتحاد ملی یک امر ملی و فردی است. «یا ایها المسلمون اتحدوا» تا دشمن جرآت نکند وقایعی مثل سامرا را تکرار بکند...