چند روز قبل با عده‏ای از دوستان درمورد نظرات دکتر احمدی‏نژاد و آقا درباره آمریکا صحبت می‏کردیم. عده‏ای بر این عقیده بودند که احمدی‏نژاد آدم خوبیه (خسته نباشن!) ولی نظراتش درباره با آمریکا چندان تطابقی با نظرات آقا نداره. جالب اینجاست که این آقایان مدعی در یک مجموعه به اصطلاح پژوهشی درباره سخنان آقا درحال فعالیت هستند. خیلی نمی‏خواهم به ماجرا بپردازم چون حرف برای گفتن زیاد هست. از آن طرف که ما دیگر کمر به حمایت از به قول آفا رئیس جمهور مکتبی بسته‏ایم نظر مخالف را داشتیم. البته فی‏المجلس دلیل آوردن برای ما سخت بود. البته دلیل آوردن برای آنها از صحبت‏های دکتر هم سخت بود. البته آنقدر در گوش این برادران حرف‏هایی زده‏اند که اگر خود آقا بارها هم از احمدی‏نژاد حمایت بکند باز هم ان قلت می‏آورند حتی شخصی می‏گفت در اخبار تکه‏از سخنان آقا را درباره رابطه با آمریکا گذاشت که من در ذهنم خطور کرد که این مقابل نظر دکتر است! در هر صورت گذشت تا اینکه به صبحت‏های آقا در همین سفر به یزد رجوع کردم و به جواب قانع کننده‏ای رسیدم. حالا بدون پیش داوری و تحلیل با هم جواب خود آقا را به این به اصطلاح پژوهشگران بخوانیم:

...میگویند: چرا جلب دشمنى آمریکا را میکنید؟ مثلاً فرض کنید حالا رئیس جمهور تعبیر تندى میکند، ناگهان آقایانِ به اصطلاح عقلا میگویند این تعبیر تند بود؛ این دشمنى آمریکائى‏ها را جلب میکند. نه آقا! دشمنى آمریکائى‏ها تابع این الفاظ و تعبیرات نیست. دشمنى، دشمنىِ اصولى است. این دشمنى در زمانهاى مختلف بوده. از اول انقلاب تا حالا دشمنى بوده - حالا بحث خطر حمله‏ى نظامى را بعد یک جمله‏اى عرض خواهم کرد - حداقل در طول هجده سال اخیر، یعنى از بعد از پایان جنگ تحمیلىِ هشت ساله تا امروز، همیشه این خطر وجود داشته؛ یعنى همیشه ملت ایران تهدید میشده، که ممکن است اینها حمله‏ى نظامى بکنند؛ مال امروز نیست. آن چیزى که میتواند خطر دشمن را ضعیف کند، نمایش قدرت شماست، نه نمایش ضعف شما. نمایش ضعف شما دشمن را تشجیع میکند. آن چیزى که ممکن است جلوى خودسرى و خودکامگى دشمن را بگیرد، این است که احساس کند شما قدرتمندید. اگر احساس کند ضعیفید، بدون مانع، هر کارى که بخواهد بکند، میکند.